PR en journalistiek zijn de grootste tegenpolen van elkaar. Tenminste, dat is wat afgestudeerden met een specialisatie in journalistiek zoals ik vanuit de collegezaal hebben meegekregen. Echter is niets minder waar en is die scheidingslijn in de praktijk flinterdun. In deze blog leg ik je graag uit waarom we die grens tussen PR en journalistiek dan ook gauw mogen vergeten.
Tegenpolen?
Het is toch niet gek dat PR en journalistiek als tegenpolen van elkaar worden gezien? PR wordt nog altijd gezien als het promoten van belangen, terwijl ‘die andere tak’ streeft naar onpartijdigheid en het informeren van het publiek. Zelfs aan de nieuwe lichting PR-adviseurs wordt deze gedachte overdragen, ik kan het weten. Zo werd er tijdens mijn opleiding gehamerd op het zogenaamde feit dat PR-mensen stoorzenders zijn en zij journalisten overrompelen met berichten die er niet zouden toe doen.
Nee, juist gelijken
Mijn visie is dat PR en journalistiek juist veel met elkaar gemeen hebben en zelfs elkaar aanvullen. Beiden zijn vormgever van de hedendaagse nieuwsverspreiding, gebaseerd op betrouwbare bronnen. Niet alleen journalisten, maar ook PR-adviseurs zijn op zoek naar nieuwsverhalen die verteld mogen worden. We weten dat media altijd op zoek zijn naar nieuws op basis van feiten dat voor hun doelgroep interessant is. Als journalist weet je hoe het op een redactie eraan toe gaat en weet je hoe je nieuws kunt pitchen. Als PR-adviseur sta je dichtbij opdrachtgevers en kun je hun werkzaamheden en komende plannen, ideeën en samenwerkingen vertalen naar nieuws. Hoe mooi is het om ‘the best of both worlds’ samen te laten komen?
Scheidingslijn verwijderen
Het is mede mijn rol om die scheidingslijn te doen verdwijnen. Doordat wij met Continews proactief nieuws voor onze opdrachtgevers maken, zijn wij ook nieuwsmakers. Een soort nieuwe generatie journalisten. Klinkt logisch, toch? Hiermee gaat PR in mijn visie verder dan alleen opdrachtgevers promoten, maar juist over het creëren van nieuws en het pitchen aan ‘de oude generatie’ journalisten.
