Veel bedrijven vergeten dat. Ergens in een beginstadium hebben ze bedacht dat het ‘wellicht wel leuk was om iets te doen met bananen/advocaten/boormachines/ouderen/papegaaien/bapao’s/noem het op, maar ze vergaten de koppen bij elkaar te steken en te bespreken wat ze dan écht willen uitstralen, voor wie ze dat doen en hoe ze dat voor elkaar gaan krijgen. Eén van die bedrijven waar je dat duidelijk ziet? Hudson’s Bay. Afgelopen week kwam in het nieuws dat het warenhuis na slechts twee jaar alweer de deuren in Nederland moet sluiten. Hun probleem? Ze hadden hun identiteit niet bepaald. Of ze dachten het bepaald te hebben en s*ckten daar nogal hard in. In een artikel van De Volkskrant van maandag 2 september was te lezen dat het warenhuis zich wilde richten op ‘jongeren’ en daarvoor een heel peloton aan influencers ingezet hadden. Ze schoten finaal mis, verklaarde ook Kitty Koelemeijer, hoogleraar Business & Marketing aan Nyenrode University. “Hudson’s Bay is veel te veel in dat millennial-concept gaan geloven, zonder het goed uit te werken. De millennial-generatie heeft niks met warenhuizen, hooguit online.” Ik moest grinniken. Ik zag al voor me hoe er in het verleden een aantal beetje stoffige, hele rijke mensen van boven de 45 de koppen bij elkaar gingen zitten en bespraken hoe ze het warenhuis ‘hip’ konden maken. “Laten we een influencer regelen die foto’s maakt in onze pashokjes”, zou een gezegd hebben. “Of weet je wat: laten we een hip restaurant op het dak van ons filiaal plaatsen, waar influencers graag komen eten en dús het gros van de Amsterdamse millennials ook.” Wat ze volgens mij vergeten zijn (pin me er niet op vast, want ik was er niet bij) is het vragen aan de millennial zélf waar behoefte aan is. Dan had die waarschijnlijk gezegd dat dat in ieder geval niet een warenhuis is waar je allerlei merken kan halen die ook al bij – bijvoorbeeld – een Bijenkorf met een veel beter imago te koop zijn of – nog belangrijker! – online te scoren vallen. Dat een influencer in kleding van het warenhuis neerzetten niet per se heel slim is, omdat je met één druk op de knop die kleding die de influencer op de foto draagt ook in de winkel kan halen. Zie je er net zo uit als je idool, hoef je de deur niet uit. Dan hadden ze waarschijnlijk gezegd dat je in Amsterdam beter kon kiezen voor een Vegan Junk Food Bar op de bovenste etage van het warenhuis, dan een net iets te duur restaurant voor Indonesian Street Food. Een restaurant wat er overigens écht prachtig uit ziet, maar waar maar liefst 35 euro voor 8 satéstokjes betaalt en wat sowieso te kampen heeft met het feit dat de naam gelinkt wordt aan een sterrenrestaurant (#duur. Té duur voor een millennial). Hadden ze die millennials maar zelf gevraagd; dan hadden we nu wellicht een supertoffe Get Together in de steden gehad, waar je je haar voor een x bedrag kon laten föhnen voor een feestje (De Föhnbar), je je nagels met nail art kon laten doen in een nail salon (LAKWERK), je je baard kon laten trimmen (Schorem) en waar je enkel merken kon halen die het online megagoed doen, maar die nog maar in weinig (of geen) winkels in het écht te bewonderen zijn (Most Wanted, NA-KD, Loavies, ALIX the Labels). Ik liet me even gaan qua fantasie, maar in de vorige alinea noemde ik allemaal bedrijven die duidelijk wél over hun identiteit hebben nagedacht. Had Hudson Bay ons maar ingeschakeld voor een identiteitssessie. Dan hadden ze nu misschien hun millenialdroom én de vestigingen in Nederland niet hoeven laten varen 😉 Groetjes Daisy